Definicja turystyki uzdrowiskowej
Turystyka zdrowotna, w skład której wchodzi turystyka uzdrowiskowa to według Wolskiego (1970): "świadome i dobrowolne udanie się na pewien okres poza miejsce zamieszkania, w czasie wolnym od pracy, w celu regeneracji ustroju dzięki aktywnemu wypoczynkowi fizycznemu i psychicznemu". Regeneracji o której tutaj mowa, może również służyć turystyka kwalifikowana, pobytowa, weekendowa itd. (Gaworecki 2003).
Do turystyki zdrowotnej zalicza się: turystykę uzdrowiskową, turystykę spa i wellness oraz turystykę medyczną (Mika, Ptaszycka-Jackowska 2007). Charakterystyczne dla lecznictwa uzdrowiskowego jest zapewnienie świadczeń opieki zdrowotnej prowadzonych przez wyspecjalizowane zakłady z wykorzystaniem naturalnych warunków środowiska. "Ustawa o lecznictwie uzdrowiskowym" wśród surowców leczniczych wymienia gazy lecznicze oraz kopaliny lecznicze (peloidy, wody lecznicze i wody termalne). Hadzik (2002) zwraca uwagę, że górskie leczenie uzdrowiskowe, czyli takie z jakim mamy do czynienia na obszarze Beskidu Sądeckiego, ma nieco odmienny charakter od typowego leczenia szpitalnego, gdyż prowadzone jest nie w jednym obiekcie, ale w całej górskiej miejscowości posiadającej odpowiednią infrastrukturę, walory klimatyczne i krajobrazowe oraz naturalne surowce.
Głównym motywem podjęcia turystyki uzdrowiskowej jest według Szamborskiego (1978) chęć odnowy sił, a ponadto wśród innych motywów autor wyróżnia stan zdrowia uczestnika, który determinuje potrzebę spędzenia czasu we wskazanym przez lekarza miejscu i czasie oraz aktywny wypoczynek, który powinien być adekwatny do indywidualnych cech turysty. Mika i Ptaszycka-Jackowska (2007) podają dwa główne cele turystyki uzdrowiskowej: leczenie schorzeń oraz podnoszenie ogólnego stanu zdrowia poprzez zapobieganie powstawaniom schorzeń. Cele o których tu mowa, realizowane są w uzdrowiskach, które stanowią punkty docelowe turystyki uzdrowiskowej.